گفتمان

منو از میان اینها به جایی بفرست که قبلا

در همه نیایشهایی که با تو داشتم به اون

 اشاره کردم (ریزش بی امان اشک )

طاقت روبه رویی با این مردمان که تنها به

 سود و منفعت خود می اندیشند را به من

عطا کن ( نه تنها نمی توانم ریزش بی امان

اشکهایم را کنترل کنم بلکه بیشتر می شود

و تحرک شانه هایم را احساس می کنم اما

از اینکه از صدای گریه ام کسی با خبر شود

یا حتی آذاری ببیند جلوگیری می کنم و خبر

 فوت یکی از دوستان عزیز دوران دانشگاه بر این

 اشکهایم می افزاید شخصی که از صمیم جان وی را

دوست می داشتم و از انسانهای نیک روزگار بود که

می توانست دردهای مردم جامعه را التیام دهد)

روحش قرین الطاف پروردگار عالمیان